Ja, ik begrijp je. Ik heb zelf de afgelopen maanden tegen een depressie gevochten, al moet het langer duren dan dat, niet gediagnosticeerd. Ik weet hoe het voelt, en begrijp hoe je het gewoon weg wilt hebben.
Het directe antwoord op je vraag is: Selectief geheugenverlies is onmogelijk. Er is geen manier om dat afgelopen jaar te vergeten. Maar er is een manier om over de depressie heen te komen zonder het te vergeten.
Het verraderlijke van depressie is dat het alles als een onoverkomelijk probleem laat lijken, en je het gevoel geeft niet in staat te zijn om het op te lossen. Dus natuurlijk wil je dat de problemen verdwijnen. Maar de weg vooruit is niet het veranderen van de gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan, of het wissen van je herinnering eraan. Het is om te leren dat ze niet echt zo slecht zijn als ze voelen, zelfs als je depressieve geest ervan overtuigd is dat ze verschrikkelijk zijn.
Ik weet dat het je onmogelijk lijkt om dit te doen - je voelt immers in je botten dat ze slechte dingen zijn. Maar de klinische praktijk, en mijn eigen ervaring, laat zien dat het heel goed mogelijk is. “De wereld met andere ogen zien” is een vaardigheid die je kunt leren, net zoals je kunt leren sokken te breien of piano te spelen. En er zijn veel dingen die je kunt doen om het te leren - boeken lezen, praten met een specialist (therapeut), observeren en imiteren van degenen die het hebben, praten met anderen die hetzelfde proces doorlopen, het oefenen van je nieuwe vaardigheid, en het hebben van steun van niet-betrokken vrienden en familieleden die je succes toejuichen zonder je in een drukval te zetten.
Een van de lastige dingen van depressie is dat het onze motivatie ondermijnt om iets te doen, zelfs de dingen die ons zullen genezen. Het is heel logisch: waarom zou je iets doen wat hopeloos is? Het belangrijkste hier is om te erkennen dat deze hopeloosheid niet echt is, het is een illusie die door de ziekte wordt gecreëerd. Het is moeilijk om er overheen te komen, want het voelt absoluut echt aan, maar het is mogelijk. Als je vermogen om jezelf te motiveren zo ver naar beneden ligt dat je niet kunt beginnen met zoiets moeilijks als cognitieve therapie, dan zou je een medicatiecursus kunnen beginnen (stohn’s worth voor mildere gevallen, als je geen andere medicijnen neemt, of direct gaan voor synthetische antidepressiva), die je de eerste “vonk” zal geven die je de energie zal geven om je problemen bij de wortel aan te pakken.
Je zult een lange tijd nodig hebben totdat je je weer normaal begint te voelen, maar geloof me, het werkt wel, zelfs het is een harde, twee-stappen-voor-stap-voor-stap weg. En zelfs als het doel nog ver weg is, is de geleidelijke vooruitgang beter dan op zijn plaats te blijven.
Het resultaat zal zijn dat je niet vergeten bent wat er het afgelopen jaar met je gebeurd is. Maar de herinneringen zullen gewoon herinneringen zijn, die je niet het gevoel geven dat je een angstige, hopeloze mislukking bent, zoals nu het geval is. Op dit moment ervaar je ze als een barrière die je weg naar voren blokkeert in het leven, en wil je ze weg hebben. Wanneer je leert om de depressie te beheersen, zullen ze meer als een krijtlijn op je weg zijn - je kunt er overheen stappen zonder dat het je op enigerlei wijze tegenhoudt.
Veel van de middelen die je nodig hebt moeten lokaal worden gevonden, maar ik kan je een paar boeken voorstellen. Ik heb er tonnen van gelezen in mijn eigen genezingsproces, maar dit zijn de boeken die ik het meest nuttig vond.
- “The mindful way through depression” door Mark Williams . Het is een recht op depressie zelfhulp boek, en het programma dat daar wordt geschetst is de moeite waard. Maar zelfs als je het programma niet kunt doornemen, zal het je waardevolle inzichten opleveren.
- “Optreden onder druk” van Hendrie Weisinger en J.P. Pawliw-Fry . Als je depressief bent, lijken je problemen veel overweldigender, terwijl de energie die je hebt om er mee om te gaan naar beneden gaat. Het leren van strategieën om het beste uit je beperkte energie te halen is zeer nuttig, en kan je in een belangrijke positieve feedback loop brengen - hoe meer problemen je oplost, hoe minder hopeloos je je voelt.
- “The gifts of imperfection” door Brene Brown . Depressie geeft ons het gevoel dat we niet in orde zijn, alsof we gefaald hebben in het zijn van echte mensen. Er zijn scholen die dergelijke conclusies ondersteunen, en dit boek legt de fouten van deze denkwijzen bloot.
“On being sure” van Robert Burton . We groeien op met het geloof in, nou ja, onze overtuigingen. Maar een succesvolle cognitieve verandering vereist dat we erkennen dat sommige van onze overtuigingen verkeerd zijn, hoe goed ze ook voelen. Dit boek is waarschijnlijk niet voor iedereen, en het pakt het probleem van depressie niet direct aan. Maar zodra je je realiseert dat er cognitieve illusies zijn, net zoals er optische illusies zijn, wordt het veel gemakkelijker om te begrijpen hoe een cognitieve gedragstherapie of een mindfulness training werkt, en om het niet vanaf het begin af te doen als mumbo jumbo.
Veel succes met je reis. En vergeet niet: je hoeft niet speciaal te zijn, of een superheld, om over je eigen depressie heen te komen. Het enige wat je nodig hebt is de kennis om het te doen (ik heb de bronnen op een rijtje gezet boven) en de vasthoudendheid om niet op te geven als het hopeloos aanvoelt.